در این مقاله ا به بررسی دقیق و جامع دلار آمریکا می‌پردازیم. دلار آمریکا (US Dollar – USD) به عنوان ارز رسمی بزرگ‌ترین اقتصاد جهان، ایالات متحده، نقش حیاتی در اقتصاد جهانی ایفا می‌کند. دلار در ۲ آوریل ۱۷۹۲ به عنوان واحد پول رسمی معرفی شد. در طول جنگ داخلی آمریکا، دولت اقدام به انتشار اسکناس‌هایی کرد که در قالب سفته یا چک‌های بدون تاریخ بودند و به دلیل رنگ سبز این برگه‌ها، به آن‌ها “برگه‌های سبز” یا “greenbacks” می‌گفتند. امروزه نیز برخی تحلیلگران و معامله‌گران از این نام برای اشاره به دلار آمریکا استفاده می‌کنند.
تاریخچه دلار آمریکا و فدرال رزرو
تاریخچه دلار آمریکا
دلار آمریکا از زمان معرفی‌اش در اواخر قرن هجدهم، تحولات زیادی را پشت سر گذاشته است. این ارز در طول تاریخ خود به عنوان یک معیار جهانی برای معاملات بین‌المللی شناخته شده است و نقش مهمی در تجارت جهانی ایفا می‌کند. با گذشت زمان، دلار آمریکا توانسته است جایگاه خود را به عنوان ارز اصلی ذخیره جهانی تثبیت کند.
تاریخچه فدرال رزرو
در سال ۱۷۹۱، دولت آمریکا بانک “First Bank of US” را به عنوان سیستم مدرن بانک مرکزی تأسیس کرد، اما این بانک در سال ۱۸۱۱ به دلیل عدم تصویب کنگره به کار خود پایان داد. پس از آن، دومین بانک مرکزی در سال ۱۸۱۶ تأسیس شد و در سال ۱۸۳۶ با مخالفت رئیس‌جمهور وقت آمریکا، فعالیت آن متوقف شد. از سال ۱۸۳۷ تا ۱۸۶۳، آمریکا بدون بانک مرکزی بود و این دوره با شکست‌های متعدد بانکی و نوسانات شدید اقتصادی همراه بود. بانک‌های ایالتی به دلیل نبود مقررات پولی و بانکی، وام‌های بیش از حدی اعطا کردند که منجر به ورشکستگی‌های متوالی و رکود اقتصادی شد.
برای مقابله با این بحران، کنگره در سال‌های ۱۸۶۳ و ۱۸۶۴ سیستم بانکی مالی آمریکا را تأسیس کرد و از سیاست‌های واحد پولی حمایت کرد. کمتر از ۵۰ سال بعد، در سال ۱۹۱۳، سیستم فدرال رزرو تأسیس شد تا به عنوان موسسه‌ای برای کاهش نوسانات اقتصادی و ایجاد ثبات در سیستم مالی آمریکا عمل کند.
دلار جهانی و سیستم برتون وودز
در سال ۱۹۴۴، سیستم برتون وودز تأسیس شد که سیستم مالی مدرن بین‌المللی را با محوریت دلار آمریکا ایجاد کرد. این سیستم با تأسیس صندوق بین‌المللی پول (IMF) و بانک جهانی، توافق جهانی را به همراه داشت که بر اساس آن ۱۳ ارز مهم دنیا نرخ ثابتی در برابر دلار آمریکا داشتند. در این زمان، دلار آمریکا دارای پشتوانه طلا بود.
با این حال، به دلیل جنگ ویتنام و برنامه‌های گسترده رفاهی و اجتماعی در اواخر دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، فشارهای تورمی افزایش یافت و قدرت تبدیل دلار به طلا کاهش یافت. در سال ۱۹۷۱، رئیس‌جمهور وقت آمریکا برای جلوگیری از کاهش ذخایر طلای کشور، تبدیل دلار به طلا را موقتاً متوقف کرد. تا سال ۱۹۷۳، سیستم برتون وودز به طور رسمی شکست خورد و دلار آمریکا به یک ارز بدون پشتوانه تبدیل شد. این بدان معناست که پشتوانه دلار تنها اعتماد جهانی به فدرال رزرو و دولت آمریکا است و دیگر نمی‌توان دلار را به طلا تبدیل کرد.
محرک‌های دلار آمریکا
سیاست‌های پولی فدرال رزرو
فدرال رزرو نقش کلیدی در تعیین روند قیمتی دلار آمریکا دارد. این نهاد دو هدف اصلی را دنبال می‌کند: افزایش اشتغال و حفظ ثبات قیمتی. در سال ۲۰۱۲، رئیس وقت فدرال رزرو، هدف تورمی ۲ درصدی را برای حفظ ثبات قیمتی تعیین کرد. فدرال رزرو از ابزارهایی مانند عملیات بازار آزاد و تغییرات نرخ بهره برای کنترل حجم نقدینگی استفاده می‌کند. در شرایطی که رشد اقتصادی قوی است و فشارهای تورمی افزایش می‌یابد، فدرال رزرو نرخ بهره را بالا می‌برد که این امر موجب تقویت دلار می‌شود. در مقابل، در شرایط رکود اقتصادی، فدرال رزرو نرخ بهره را کاهش می‌دهد تا از رشد اقتصادی حمایت کند.
تمایلات ریسکی بازار
تغییر در جریانات ریسکی بازار نیز بر نوسانات دلار تأثیر می‌گذارد. دلار آمریکا به عنوان نقدشونده‌ترین ارز جهان، می‌تواند حجم بزرگی از جریانات سرمایه را جذب کند. در شرایط ریسک‌گریزی، سرمایه‌گذاران به دلار به عنوان دارایی امن پناه می‌برند، که این امر موجب افزایش ارزش دلار می‌شود. به عنوان مثال، در بحران مالی جهانی، ارزش دلار به شدت افزایش یافت.
معامله دلار آمریکا
دلار آمریکا به عنوان ارز رزرو اصلی جهان، نقش مهمی در معاملات جهانی دارد. تقریباً ۹۰ درصد از تراکنش‌های پولی دنیا شامل دلار آمریکا می‌شود. تغییرات نرخ بهره آمریکا می‌تواند هزینه استقراض دلار را در سراسر جهان تغییر دهد، و به همین دلیل سیاست‌های فدرال رزرو محرک اصلی چرخه‌های تجاری جهانی هستند. دلار آمریکا به دلیل هزینه پایین تراکنش‌ها و نقدشوندگی بالا، ارز محبوبی برای سرمایه‌گذاران است.
